Istnieją dwa główne rodzaje chłodziw, a mianowicie koncentraty, które są najwyższej jakości, oraz gotowe płyny. Ich kluczowym składnikiem jest glikol etylenowy, który obniża temperaturę zamarzania wody i podnosi jej temperaturę wrzenia. Pomaga to zapobiegać zamarzaniu, wrzeniu lub parowaniu wody w chłodnicy.

Środek przeciw zamarzaniu to kolorowy płyn, który musi być dodawany do chłodnicy samochodu w celu regulacji temperatury silnika, które mają krótką żywotność i są stosowane w domowych modelach sprzętu i są zgodne z normami GOST. Zazwyczaj są one koloru niebieskiego. Specjalny płyn stanowiący podstawę układu chłodzenia silnika. Główne zadanie tosolu zależy od pory roku: latem chroni silnik przed przegrzaniem, a zimą zachowuje funkcjonalność chłodnicy. Skład tej mieszaniny oparty jest na eterze glikolu (glikolu etylenowym). Jest to bezbarwna ciecz o wysokiej temperaturze wrzenia (197°C). Elementami pomocniczymi struktury tosolu są dodatki (może ich być do 10). Są one odpowiedzialne za następujące funkcje chłodziwa.

Tak więc różnica między środkiem przeciw zamarzaniu a środkiem przeciw zamarzaniu jest tylko w nazwie. Aby odpowiedzieć na pytanie, który płyn jest lepszy, należy przyjrzeć się jego składowi. I na producenta płynu technicznego.

Należy jednak pamiętać, że do prawidłowego funkcjonowania układu chłodzenia silnika wymagana jest nie tylko wymiana płynu chłodzącego. Nierzadko zdarza się, że zanieczyszczony układ cyrkulacji płynu chłodzącego nie przynosi pożądanych rezultatów po jego wymianie. W tym celu należy okresowo przepłukiwać system. Prace te są wykonywane przy użyciu wody destylowanej i specjalnych dodatków chemicznych (dodatków).

Ponieważ różne kolorowe produkty zapobiegające zamarzaniu zawierają różne dodatki, trudno jest dokładnie określić, jak będą one reagować ze sobą po zmieszaniu. Jednocześnie konsekwencje dodania jednego rodzaju chłodziwa do innego mogą nie pojawić się natychmiast, ale dopiero po pewnym czasie i mogą być dość negatywne. Może to objawiać się w postaci sedymentacji i zwiększonego pienienia.
Dlatego nie zaleca się mieszania produktów przeciw zamarzaniu o różnych kolorach. Należy to robić tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Jednocześnie żywotność takiej mieszanki powinna być jak najkrótsza. Przy najbliższej okazji należy go opróżnić, dokładnie przepłukać układ chłodzenia silnika, a dopiero potem napełnić go płynem niezamarzającym zalecanym przez producenta.

Następujące czynniki zwykle prowadzą do wycieku płynu:

• Brak szczelności połączeń dysz;
• kiepskiej jakości korek w chłodnicy;
• pęknięcia chłodnicy lub innych części układu chłodzenia;
• uszkodzenie dławika pompy chłodziwa;
• Luźne dopasowanie uszczelki głowicy cylindrów.

Doświadczeni właściciele samochodów monitorują nie tylko ilość płynu chłodzącego, ale także jego kolor. Jeśli zmieni kolor na ciemnobrązowy, oznacza to, że rozpoczęła się korozja i należy się nią zająć, a płyn niezamarzający będzie musiał zostać wymieniony na nowy. Innym często spotykanym problemem jest zablokowany termostat, który uniemożliwia cyrkulację płynu w chłodnicy. W takim przypadku silnik przegrzewa się, gdy chłodnica jest zimna.

Zimą właściciele samochodów czasami doświadczają przechłodzenia silnika. Przyczyny tego mogą być różne: awarie termostatu, brak osłon izolacyjnych itp. W przypadku zamkniętego układu chłodzenia szczelność jest ważna; jeśli nie jest, wymagane ciśnienie nie jest dostępne, a silnik nie nagrzewa się do wymaganej temperatury. Oznacza to, że mieszanka jest stale wzbogacana, a zużycie paliwa odpowiednio wzrasta. Praca silnika na takiej mieszance prowadzi do rozcieńczenia oleju silnikowego, zwiększenia ilości osadów węglowych, gwałtownego skrócenia żywotności katalizatora i innych usterek, których można uniknąć, kontaktując się ze specjalistą na czas.